Een fiets voor mijn zus

Vandaag pak ik mijn lijstje er weer bij: ramen lappen aan de voorkant. Dit klusje behoort zeker niet tot mijn favorieten, maar als ik snel begin kan ik daarna ook snel weer iets leuks doen. En die fiets? Dat lees je straks.

Als eerste sleep ik de driedelige uitschuif-ladder (die ik van mijn buurman heb geleend) vanuit de achtertuin naar voren. Volgens mij zit alle verf nog op de kozijnen, dus dat onderdeel is geslaagd. Daarna onderwerp ik de ladder aan een grondige inspectie, want ik heb geen idee hoe zoiets werkt. Met een beetje logisch nadenken moet het lukken en ik overleg met mezelf of ik de ladder eerst tegen de muur zet of dat ik hem eerst zal uitschuiven. Ik kies voor de eerste optie, want mijn voortuin is niet zo groot en de ladder is waarschijnlijk handzamer wanneer hij ingeschoven is.

Wanneer de ladder tegen de muur staat probeer ik hem uit te schuiven, ik zeg 'probeer' want binnen de kortste keren heb ik twee ladders in plaats van één. Ik leg alles weer op de grond en schuif de boel weer in elkaar, maar nu ga ik eerst naar binnen om te zien hoe ik de ladder veilig moet gebruiken.

Na het lezen van een artikel waarin staat dat er in Nederland jaarlijks 160 mensen van een ladder vallen en dat één op de vijf daar blijvend letsel bij oploopt of het niet meer kan navertellen, heb ik echt zin in deze klus. Kom maar op, want 'grensverleggend' is mijn tweede naam :D. Voor alle zekerheid wacht ik eerst op versterking in de vorm van mijn personal trainer en dochter Amber. Samen zetten we de ladder tegen de muur en schuiven hem voorzichtig uit. Met een emmertje water en twee doeken klim ik omhoog en ik moet eerlijk zeggen dat het me meevalt. Ik sta niet met twee handen aan de ladder geklemd, bevroren en met paniek-ogen te wachten op hulp, zoals de vorige keer. Het gaat best goed en ik doe zelfs de witte planken onder de dakgoot. De dakgoot zelf is een ander verhaal, dat gaat vandaag niet gebeuren.

Na deze overwinning heb ik zin om iets te verven. Het toeval wil dat er een oude fiets in de voortuin staan, niet dat ik al weet wat ik daarmee wil, maar toch... Op dat moment komt de vuilniswagen om de hoek om de oranje container te legen. Ik haal de mijne op, doe de klep open en... wat een putlucht! Andere mensen maken waarschijnlijk iedere week hun container schoon, maar ik ben nu eenmaal niet zo'n poetser. Ik weet zeker dat sommige lezers nu heftig knikkend achter de computer zitten, zelfs mensen die ik al heel lang niet gezien heb en misschien zelfs mensen die me alleen kennen van mijn blog. Ik heb nu eenmaal een reputatie.

Ik haal binnen een emmertje sop, een emmertje water, een vaatdoek en mijn favoriete XXL stofvanger. Eerst maak ik de buitenkant van de kliko helemaal schoon, het vieze doekje uitspoelen in water en daarna pas in het sop (ik leer het nog wel). Daarna vis ik met de steel van de stofvanger (zonder dat pluche dingetje dus) de restanten van de bodem van de kliko. Nu kan ik de binnenkant schoonmaken, maar mijn armen zijn niet zo lang en ik kom maar halverwege. Ik monteer het pluche ding op de steel van de stofvanger en doop hem in het sop. Nu kan ik de hele kliko lekker soppen en daarna gaat het vieze vodje zo de grijze kliko in. Nu de container redelijk schoon is, ben ik niet meer te stoppen. Ik leg hem op zijn kant en kruip er in om de binnenkant met een vaatdoek goed schoon te maken. Lekker zeg, zo'n schone vuilnisbak!

Ik heb de slag te pakken en ook de andere kliko's zijn nu niet veilig meer, ze moeten er allemaal aan geloven. De blauwe papiercontainer gaat prima, maar de grijze kliko is vorige week geleegd en heeft nu al wat prut onderin liggen. Ik besluit me hier te beperken tot de buitenkant, de deksel van binnen en van buiten en de binnenkant van de bak tot armlengte. De rest komt dan wel als hij weer geleegd is.

De groene container is ook niet helemaal leeg. De paastakken die al wortels hebben gris ik eruit en plant ik in het gemeenteperk bij de parkeerplaats. Als ze al wortels hebben is het toch zielig om ze in de container te stoppen? Daarna sop ik ook deze container aan de buitenkant, maar als ik de deksel aan de binnenkant wil doen, zie ik allemaal kleine, babyslakjes. Ze hebben zich aan de binnenkant van de deksel gevestigd en ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om ze in die vieze, donkere kliko te gooien.

Voorzichtig pak ik de slakjes op en ook die zet ik in het gemeenteperk. Daar kunnen ze zich goed verstoppen voor de grote, boze wereld tot ze groot zijn. Nu ze weg zijn kan ik de binnenkant van de deksel en de bak schoonmaken (tot armlengte natuurlijk).

Als ik alle kliko's heb gehad ben ik heel tevreden. Ik kijk voldaan rond en mijn oog valt op... juist ja: de fiets.

In één van mijn vorige blogs heb je kunnen lezen dat er in mijn kast een doos staat met spullen voor een steampunk party ter ere van de 60e verjaardag van mijn zus. We hebben dit nooit kunnen vieren en de doos staat onaangeroerd in kast. Mijn zus hield van fietsen en heeft dat gedaan zo lang als ze dat nog kon, als ik nu eens...

Even later sta ik bij de fiets met een spuitbus mat-bruine verf uit de steampunk-doos. Als ik de fiets opzij wil halen, zodat ik er beter bij kan, blijkt dat hij vast zit. Mijn klimroos heeft een tak door de bagagedrager aan de voorkant gestoken en houdt zo de fiets keurig op z'n plek. Geen probleem, dan schilder ik hem hier. Wanneer de verf droog is (na tien minuutjes of zo) pak ik een blik rood koper uit dezelfde doos en schilder daarmee lichtjes over de donkerbruine verf. Als ik het voorwiel en zijn bagagedrager heb geverfd, wil ik opstaan, maar dat gaat niet. Ik zit met mijn haar in en om de rozenstruik en ik kan niet voor- of achteruit. Ik roep mijn dochter en gelukkig heeft ze het zolderraam open en staat haar muziek niet aan. Jammer dat ze eerst vijf minuten in de deuropening blijft staan lachen, maar ik ben niet in de positie om haar daar nu op aan te spreken. Ze bevrijdt me (nog steeds lachend) van de roos en daarna ondergaan de dienbladen dezelfde behandeling en ook de olielampjes krijgen een waas van rood koper. De lila plantenbak laat ik nog even voor wat het is met de donker roze geranium. Dat fleurt de boel wel lekker op. Alles gaat weer op de fiets, een dienblad voor en achter, de bloemen en natuurlijk de lampjes... veel lampjes.

Ik ben lekker op dreef Heidie, met mijn steampunk fiets. De komende tijd zal ik regelmatig nog wat 'klussen' aan de fiets, zodat hij de naam steampunk waard is. Als ik ga klussen, kijk jij dan mee over mijn schouder?