"Piep". Op mijn telefoon verschijnt een melding dat ik mail heb, van de voorzitter van Expos. Het is een aanvraag voor een fotoshoot met een fotograaf die ik niet ken. Heb ik daar wel zin in? Ja, natuurlijk! Ik vind het leuk om te poseren, dus eens even kijken wat de plannen zijn.
De fotograaf heet Henri en hij wil graag foto's maken in het dorp waar ik woon. Dat lijkt me een goed idee, want Barneveld is een prachtig dorp met veel mogelijkheden. We maken een afspraak voor volgende week en hopen dat het droog blijft die dag.
Het is schitterend weer als ik bepakt met mijn trolley het centrum inloop en een plekje zoek op het terras van De Hebbert. Ik heb gisteren alvast een rondje door het dorp gedaan om te kijken waar geschikte plekken zijn, maar met die felle zon is het toch weer anders. We kunnen nu beter in de schaduw blijven, denk ik.
Mijn ervaring met fotografen is divers, van redelijk jong tot behoorlijk op leeftijd en van professioneel tot amateur. Sommige fotografen weten precies wat ze willen, anderen lopen alleen maar een beetje te dwalen en zeggen dan: doe maar wat. Deze fotograaf ken ik niet, dus het is even afwachten of hij zelf de leiding neemt.
Henri komt bij me aan tafel zitten en we kletsen even bij een kop thee. Gelukkig klikt het meteen, wat prettig is voor de samenwerking. Hij is goed voorbereid en weet zelfs de verborgen schatten van Barneveld te vinden.
Het poseren in een winkelcentrum, van het dorp waar ik woon, valt me reuze mee. Mensen reageren er niet op en we kunnen gewoon ons gaan. Wonder boven wonder kom ik (bijna) geen bekenden tegen, dus kan ik mijn aandacht er goed bij houden.
Na een rondje dorp kleed ik me om bij De Hebbert en dan steken we over naar Kasteel Schaffelaar, de Oranjerie en de Koewei.
Bedankt voor de leuke middag Henri! Graag tot de volgende keer.
Comentarios