De laatste loodjes

Gisteren ben ik overnieuw begonnen met schoonmaken. De ramen waren al-weer vies en ook boven lag overal stof. Vandaag mocht ik daarom weer lekker aan het klussen: de tuintafel schuren en beitsen.

Volgens de kenner moet ik iedere week de ramen lappen, maar dat lijkt me geen goed idee. Mijn ramen zijn daar helemaal niet aan gewend. Normaal gesproken lap ik ze twee keer per jaar en beneden misschien vier keer per jaar. Iedere week is dan een veel te groot verschil, dat is wel 52 keer per jaar! Als ik nu eens eerst de frequentie opvoer naar eens in het kwartaal voor boven en iedere twee maanden voor beneden? Dat lijkt me al een hele verbetering.

Dat het boven weer zo stoffig was, viel me ook vies tegen. Nu weet ik weer waarom ik het huishouden niet zo leuk vind, je hebt zo kort eer van je werk. Boven dus ook maar weer alles afstoffen, stofzuigen en dweilen. Het gaat nu wel veel sneller dan de vorige keer, dat is beslist een voordeel.

Vandaag dus de tuintafel opschuren en in de beits zetten. Het is zo'n uitklapbare Ikea-tafel, maar hij is oersterk en o zo handig. Ik begin met de driehoekschuurmachine met een grove schuurpad, maar na een minuut of vijf, zes hoor ik dat er iets mis gaat. De schuurmachine loopt warm en gaat steeds trager lopen. Even een pauze inlassen dan maar. Ondertussen ga ik door met een schuurblokje en schuurpapier, lekker ouderwets met de hand.

Eerlijk is eerlijk, dat met de hand schuren hou je niet zo lang vol... correctie: hou ik niet zo lang vol. Mijn schouder gaat zeer doen en ik krijg een flashback mijn overbelaste schouder toen ik in Duitsland (heel veel) hout heb gezaagd met de decoupeerzaag.

Het werkt wel redelijk goed, vooral wanneer ik de smalle kant van het schuurblokje gebruik. De latjes van de tafel zijn namelijk niet allemaal meer even recht, hij staat dan ook in weer en wind het hele jaar buiten.

Af en toe pak ik de schuurmachine weer op, maar hij loopt steeds sneller warm. Ik doe daarom het meeste met de hand en af en toe een lastig stukje met de machine.

Uiteindelijk wordt de tafel weer redelijk blank. Ik schuur hem niet helemaal glad en blank, omdat het er dan veel te gelikt uit ziet straks. Voor mij mag het wel iets rustieker.

Daarna breng ik met een sponsje de beits aan, zo kan ik het beter doseren en wordt het mooi gelijkmatig opgebracht. Binnen de kortste keren ziet hij er weer piekfijn uit.

Mijn laatste klusje voor vandaag is het bijwerken van de trap. Na de catastrofe met de 'makkelijke' verf en het afplakband dat vijf dagen mag blijven zitten, ziet het er nog niet zo geweldig uit. Met de hand en zonder afplakband werk ik daarom de missers een beetje bij, zodat het nog wat lijkt. Opnieuw schuren en schilderen komt er voorlopig niet van.

Iedereen bedankt voor het lezen en mocht ik weer thuis komen te zitten dan weet ik dat ik hier mijn hart kan uitstorten.