Schrijven en schilderen

Poeh, poeh, dat is even geleden. Het is niet dat hier niets gebeurt, maar de tijd om een blog te schrijven ontbreekt. Ik ben op dit moment met verschillende projecten tegelijk bezig, maar gelukkig heb ik hulp gekregen: mijn echtgenoot!

We hebben de taken goed verdeeld: ik zit in de zon te schrijven en hij staat op de ladder de kozijnen te schilderen. Dat viel trouwens niet mee, want er bleek inmiddels al houtrot in de kozijnen te zitten. Niet in een heel ernstige vorm, maar toch... wanneer we dat nu niet aanpakken hebben we volgend jaar misschien nieuwe kozijnen nodig.

Het rotte (zachte) hout is weg gekrabd en wordt daarna behandeld met primer, twee componenten houtrot-reparatiespul en dan weer grondverf en aflakken. De twee componenten kit werkt niet helemaal zoals op het instructiefilmpje, maar als straks alles donkerblauw is, zie je er niks meer van.

Tussen het schilderen en schuren door, probeer ik inspiratie te krijgen voor een schrijfopdracht van mijn uitgever: een erotisch verhaal van maximaal zes pagina's. Ik ben bang dat het echt niets wordt, als ik al minuten lang naar een leeg, wit computerscherm zit te staren. Tijd om mijn hulptroepen uit te breiden.

Ik vraag mijn hartsvriendin en mijn oudste dochter of ze hun escapades met mij willen delen. Ze hoeven er niet eens bij te vertellen of het echt gebeurt is, of dat ze zomaar iets verzonnen hebben. Intussen zoek ik bij mijn niet voltooide schrijfwerk naar alinea's die zich lenen voor een erotische twist.

Ik denk dat ik iets bruikbaars heb gevonden, maar daarover later meer. De uitgever heeft nog geen deadline doorgegeven, dus voorlopig heeft dit geen prioriteit.

Gisteren heb ik een exemplaar opgehaald van de bundel 'Nooit meer spertijd'. De bundel is gevuld met gedichten en verhalen die betrekking hebben op de Tweede Wereldoorlog en de daarop volgende bevrijding. Een verhaal uit eerder genoemde categorie leek mij hier ongepast. Gelukkig wilde de burgemeester graag een verbinding met de jeugd en mijn keuze viel op een verhaal in deze categorie. Het is een mengeling van herinneringen van mijn moeder en een fictieve kleindochter met een huiswerkopdracht.

Als je het wilt lezen, kun je het boek voor €17,50 bestellen bij de uitgever: m.roodbeen@nabijproducties.nl.

O ja, of ik wel even een leuk fotootje kon aanleveren van mij met het boek... Stel je even voor: de kapper is al weken gesloten en mijn natuurlijke haarkleur is niet meer zo bruin als veertig jaar geleden, de nagelstyliste is gesloten en bij mijn laatste bezoek besloot ik in een opwelling voor grasgroen (leuk voor de paasdagen), maar ook dat zit al veel te lang... De foto is dus uitgesteld naar vandaag, nadat mijn echtgenoot gisteren niet alleen de kozijnen heeft geschilderd, maar ook mijn haar én nadat ik mijn nagels zoveel mogelijk gefatsoeneerd heb en daarna met knalrood de boel heb gecamoufleerd.

Plotseling staat mijn zus uit Duitsland voor de deur, wat een geweldige verrassing!

Ze zegt dat ze iets voor me in de auto heeft en komt terug met een mok met de volgende tekst:

Side by side or miles apart

Sisters will always be connected by the heart

Ik vergeet de corona en val haar om de nek. Ze draait de mok voor me om en dan pas zie ik de echte verrassing.

Op de andere kant staan drie zussen afgebeeld: Big Sis, Middle Sis en Little Sis. De oudste draagt een spijkerbroek, heeft haar donkere haar in een staart en een biertje in haar hand (Annemarie ten voeten uit), de jongste heeft halflang donker haar, draagt een hotpants en heeft een wijntje in haar hand (ikke dus :)) en de middelste heeft kort blond haar en een keurige zwarte jeans, Heidie. ...want we blijven altijd drie zussen, voegt ze er aan toe.

Nu denk je misschien: ja, dat is mooi, maar doe je dan de hele middag die je nog over hebt? Die middag is voor mijn andere project: lessen geven in het kader van de cultuureducatie op de basisscholen in Barneveld. Het is een project waarbij scholen kunnen inschrijven op lessen die aangeboden worden door mensen met een artistiek beroep. De cultuurkaarten van die lessen moeten deze maand worden gepubliceerd, dus dat heeft wel haast. Vandaag heb ik er acht uitgeperst: Elfje, cijfergedicht, haiku, limerick, naamgedicht, fantasiewoord, autobiografie en biografie. Wist je trouwens dat het Wilhelmus het bekendste naamgedicht is? Ik ook niet, maar nu wel.

Vanaf volgende week dinsdag mag ik weer aan het werk bij mijn'echte' werkgever en daarmee komt er waarschijnlijk een einde aan mijn blogavontuur. Veel leesplezier nog en misschien verras ik je voor dinsdag nog een paar keer.