En toen was er licht... dimlicht

Na het poetsen van gisteren is het vandaag tijd voor iets anders. Je weet wel... afwisselend werk. Ik ruim wat losse troep op en probeer de woonkamer wat in Paassfeer te brengen. De paastakken had al een week in huis, maar vandaag heb ik de eitjes er in gehangen. Dat staat gelijk heel anders :).

Ik heb alleen groene eitjes en een paar gele, dus het wordt een lekker rustig stilleven, maar dat mag de pret niet drukken.

Op het dressoir zet ik wat gele waxinelichtjes in verschillende glaasjes en een etagère met chocolade paaseitjes.

Voor de eettafel kies ik voor een houten dienblad met gele kaarsen, grote gele bloemen, wat veren en drie van die knalgele nep-kuikentjes. Onderop het dienblad liggen kleine groene eitjes (dezelfde kleur als in de paastak) als opvulling. Het dienblad wordt geflankeerd door twee potten met narcissen, die de vorm van halve eierdoppen hebben. Niet de narcissen natuurlijk, maar de potten.

Nou, daar fleurt het al aardig van op.

Om rotzooi in mijn buffetkast te voorkomen, moet ik ervoor zorgen dat ik er niks neer kan leggen. Op het bovenste plankje zet ik mijn theeglazen (op een dienblad) en daarnaast de losse thee. Zo, dat plankje is vol. De grote plank is altijd het vervelendst, daar leg ik mijn post, tijdschriften, pennen, gereedschap, zakdoeken en alles wat ik nog meer snel kwijt wil. Voor deze plek heb ik nu vier voorraadpotten (die ik al minstens een jaar in mijn keukenkastje heb staan) die ik vul met verschillende pasta's. Eens kijken of het werkt.

Wanneer ik de losse rommeltjes opruim, vind ik een dimmer die Jan in de badkamer wil plaatsen. Daar zit nu een draai-dimmer en dit is een draai-klik-dimmer. Stroom en ik hebben geen beste relatie, maar toch zie ik hier een uitdaging die me wel aanstaat. De laatste keer dat ik iets met stroom heb gedaan, wilde ik de bel in de meterkast vervangen. Na een enorme klap en een steekvlam moest ik toen de hoofdstop laten vervangen die iemand van het energiebedrijf. Ik zei hem dat ik iets probeerde dat niet was gelukt, waarop hij antwoordde: Wanneer je zelfmoord probeerde te plegen, was je toch aardig in de buurt. Dat is mijn relatie met elektriciteit dus.

Okee, dimmen dus. Allereerst probeer ik de nieuwe dimmer te demonteren. Ik draai wat aan de knop en dan merk ik dat ik hem eraf moet trekken, dat is stap één. Nu moet het raampje er nog af en dat werkt anders dan normaal. Geen ring die je eraf kunt draaien, dus begin ik een zoektocht op internet (waarbij ik telkens lees dat ik de ring/moer eraf moet draaien). Na een hoop gefrunnik blijkt dat ik ook hier gewoon de onderdelen van elkaar af moet trekken, dat is stap twee. Daarna doe ik het licht aan in de badkamer en daarna schakel ik de stroom uit, zo weet ik of het gelukt is. Ik demonteer de oude dimmer en sluit daarna de draden aan op de nieuwe dimmer. Eén draad is zo kort dat het nog een hele klus is om hem te monteren, maar uiteindelijk is het gelukt. Nu moet het hele gevaarte weer in het gat in de muur en dat is even proppen, want blijkbaar is deze net iets groter dan de vorige. Wanneer ik hem wil vastschroeven, blijken de boutjes wel erg kort. In de kast onder de veranda zoek ik nieuwe boutjes die iets langer zijn en dan zet ik alles weer vast. Nu schakel ik de stroom weer in en ik wacht even. Geen klap, geen steekvlam. Ik loop naar de badkamer en het licht is uit. Ik moet nu op de knop drukken, maar blijkbaar heb ik toch een klein trauma opgelopen destijds. Natuurlijk wil ik me niet laten kennen, dus ik ga zo ver mogelijk weg staan en rek mijn arm helemaal uit... ik druk op de knop en ... het licht brandt. Ik kan het zelfs dimmen. Ik geef mezelf een schouderklopje en mijn vader (die altijd over mijn schouder kijkt als ik aan het klussen ben) kan trots op me zijn.