Het lentegevoel begint te komen

Met de temperatuur van afgelopen zondag en vandaag komt het lentegevoel bij mij naar boven. Ik krijg dan een onbedwingbare lust om planten te kopen, zodat de tuin er wat fleuriger bij ligt. Natuurlijk moeten we thuis blijven, maar toch rij ik snel even langs het tuincentrum, is dat niet net zoiets als de supermarkt?

In de achtertuin verwissel ik de zaadbollen en pinda's voor vlijtig liesjes. Nog een paar dagen zon en dan beginnen ze vast te bloeien.

Dezelfde plantjes zet ik ook tussen de hedera in de plantenbakken en bij de bougainvillea die we hebben overgehouden van vorig jaar. Zo prachtig als de bougainvillea in Griekenland en Spanje bloeit, zo armzalig staat hij er bij ons bij, maar er lijkt nog wel iets van leven in te zitten, dus ik laat ze gewoon staan.

De tuin hebben we zaterdag al grotendeels opgeruimd en deze zomerbloeiers maken het helemaal af. Het grote nadeel van de tuin opruimen vind ik wel dat je altijd een knots van een spin tegenkomt (een lijf van 2 - 3 centimeter en poten van een centimeter of 5) en ik hou niet zo van spinnen. Ik probeer dan te vergeten dat spinnen altijd met z'n tweeën zijn, anders durf ik de rest van de tuin niet meer op te ruimen.

Voor de voortuin kies ik voor hanging baskets met gele violen, De rieten mandjes die er hingen, gooi ik weg want die zijn helemaal doorgerot.

De fiets moet nog steeds een keer in één kleur worden geverfd, maar daar ben ik nog niet aan toe gekomen. Ik heb dat gezien tijdens een vakantie in Delft en het staat echt heel erg leuk. Een mooi project dus voor na de schoonmaak.

In de manden bij de voordeur en in de zinken teil plant ik grote vlijtig liesjes om de vaste planten, die moeite hebben om er gezellig bij te staan, wat op te fleuren.

Nu ziet het in ieder geval weer gezellig uit als je langs komt of als je thuis komt.

Voor binnenshuis neem ik verse kruiden mee, want ik kook graag met verse kruiden en ik vind het zo leuk staan. Ik kan ze meestal niet goed houden, maar ik ga het toch nog een keer proberen. Dit keer zet ik de bakken voor het keukenraam, zodat ze veel licht krijgen en zon in de namiddag.

Wat zeg je nu? Hoe het met de trap gaat? Je bedoelt die trap naar boven, die ik drie keer geschilderd heb? Tja, wat zal ik ervan zeggen...

Ik had met veel moeite dus de treden afgeplakt met speciaal afplaktape dat je vijf dagen kon laten zitten na het verven. Voor de trap had ik speciale verf gekocht voor trappen en vloeren dat 'mooi makkelijk' als slogan heeft.

De eerste laag verf ik warm grijs, maar dat is niet goed dus stap ik over op helder grijs. Ik schilder en rol en lig in allerlei vreemde houdingen op de trap om alle hoekjes en gaatjes te raken.

Dan is het eindelijk zover... het tape mag verwijderd worden. Ik trek het tape van de bovenste tree en kreun... de verf gaat er net zo makkelijk mee af. Dan snij ik met een stanleymes langs het tape om te voorkomen dat al mijn verf er aan blijft hangen, maar het plakband scheurt en ik krijg het er bijna niet af. Al met al is het verwijderen van het tape meer werk dan het erop plakken en de verf blijft overal aan plakken, behalve aan de treden. Lekker dan. Dan komt mijn dochter met haar hoofd om de hoek: Heb je de trap afgenomen met ammonia en geschuurd, zoals opa dat altijd zei? Ik beaam dat ik speciale ontvetter heb gebruikt, zoals op de verfverpakking stond beschreven... alleen dat schuren... daar heb ik overheen gelezen. Ik denk dat ik de treden een beetje bijstip en als deze crisis nog erg lang gaat duren komt er vast wel een moment dat ik de treden weer blank schuur en het nog eens ga proberen, maar niet nu.