Op ieder doosje past een dekseltje

Vandaag dus deel 2 van de inloopkast. De inloopkast heeft aan de linkermuur een kastenwand met schuifdeuren, waar allemaal boxen en kratten achter zitten en aan de rechtermuur een stelling voor hangende kleding, wat nog een overblijvertje is van mijn lingerieboetiek.

(https://www.facebook.com/despannendstewinkelvanbarneveld/?modal=admin_todo_tour)

Tijdens het opruimen van de boxen in de kast merk ik dat sommige dingen niet zo handig zijn opgeborgen of dat ze niet langer bewaard hoeven blijven. Zo wordt er regelmatig iets leeggehaald, omgepakt, verzet en nog eens verzet. Het lijkt wel een beetje op balletje-balletje, telkens is het weer een verrassing in welke doos ook alweer wat zit. Het zijn namelijk veelal dichte boxen, die alleen geschikt zijn voor lichtere items zoals kleding, kussentjes of beddengoed. De dozen hebben allemaal een deksel en dat is ideaal om je spullen stofvrij te houden.

Na veel heen en weer geschuif besluit ik dat in de ene kast de onderste plank een stukje moet zakken. Dit is een originele plank die blijkbaar met schroeven vast zit. Ik lig dus als een automonteur in de kast de schroeven los te draaien, totdat de plank loskomt van de zijwanden. Ik ondersteun de losse plank met mijn hoofd en probeer dan de schroeven weer vast te zetten op een lager punt.

Mijn personal trainer hoor ik al aankomen, het is weer tijd voor koffie én oefeningen. Het planken gaat iets beter dan gisteren, een seconde of twintig. De tijger klinkt vandaag alsof hij een astmatische aandoening heeft, maar dat komt vast omdat ik verkouden ben of allergisch of zoiets. De koffie nemen we als beloning voor ons doorzettingsvermogen en ik moet beloven dat we om twee uur nog een sessie doen.

Een andere plank in dezelfde kast moet juist iets omhoog. Terwijl ik het achterste schroefje begin los te draaien ontdek ik dat de planken los op dragers liggen, nou ja... bijna los, er steekt een pin in de plank die hem op zijn plek houdt. Het achterste schroefje is sneller los dan ik dacht en valt naar beneden, achter de plank langs (ja er zitten kieren tussen de planken en de achterwand :( ) achter de la die onder de plank zit. Ik til de plank uit de kast en zet die naast me neer, daarna haal ik de beide lades eruit die met zo'n rail en wieltjes bevestigd zijn en hoor het schroefje nog een etage omlaag vallen. Prima... de lades kunnen er dus weer in. Nu haal ik de boxen weg die op de plank daaronder staan en terwijl ik de eerste box eruit haal hoor ik het schroefje weer een verdieping naar beneden vallen, nou mij krijgt hij niet gek hoor! De box gaat weer op z'n plek en als ik de boxen uit het onderste schap wil pakken, zie ik dat het schroefje naar voren is gerold alsof de tranen over zijn wangen lopen van het lachen. Geen probleem, zo heeft hij ook nog een leuke dag gehad voor ik hem weer vastschroef. Het is ook niet niks om jaren op dezelfde plek te zitten.

Ik wil de plankdragers een gaatje omhoog weer vastzetten, maar nu mis ik weer een plankdrager. Waarschijnlijk is die ook gevallen, dus het hele ritueel herhaald zich nog eens. Ik doorzoek de lades, haal de boxen weg, maar geen plankdrager. Dan zet ik de plank aan de kant om te kijken of de plankdrager er soms achter is gerold, maar hij blijkt nog in de plank te zitten. Zo, nu ik alle vier de plankdragers weer heb, kan ik ze een stukje hoger weer vastschroeven. Ik weet niet zeker of meer mensen hier last van hebben, maar zodra ik de schroevendraaier in mijn andere hand neem (in mijn geval is links mijn andere hand) draai ik ineens de verkeerde kant op. Is dat een kortsluiting in mijn brein of...?

Ik heb trouwens aan 'mijn' kant één plank leeg gelaten op werkhoogte. Zo kan ik makkelijk een box pakken en even hier neerzetten om iets op te zoeken bijvoorbeeld. Ik hoop dat het werkt en dat het niet binnen een week al vol ligt met vuile was, rommel die ik even kwijt moet of schoenen die ik anders weer netjes in een box moest stoppen.

.