Praatjes vullen geen gaatjes, dus...

Als mijn behang binnenkomt, wil ik natuurlijk gelijk beginnen met plakken. Om nu te voorkomen dat alles mis gaat, bereid ik vandaag het gebied voor waar alles gaat plaats vinden. Als je gaat behangen moet je namelijk eerst een paar andere klusjes opknappen.

Eerst vul ik alle gaatjes met muurvuller in poedervorm. Niet dat kant-en-klare spul in een tube, dat is niet echt. Gewoon zelf lekker kliederen met poeder en water en dan een papje maken. Begin voorzichtig met het toevoegen van water, want je hebt al snel te veel en dan loopt je vulmiddel uit de gaatjes. Op het pak lees ik dat je één deel water op twee delen vulmiddel moet nemen. Dat lees ik natuurlijk nadat ik het op de gok bij elkaar heb gegooid, maar ik ben dan ook een fervent klusser.

Ik strijk het overtollige prutje telkens netjes weer van de muur af, maar blijf niet smeren tot het echt netjes is. Je kunt later nog even met een vochtige spons de boel gladstrijken of eventueel glad schuren.

Wanneer ik aan het klussen ben, is het altijd of mijn vader over mijn schouder meekijkt en aanwijzingen geeft. Fijn is dat, gezellig 'samen' klussen.

Een trapgat is niet één van de makkelijkste plaatsen om te klussen en daarom maak ik graag gebruik van een huishoudtrap. Dit trucje heb ik van mijn zus geleerd, heel lang geleden, en ik maak er altijd met veel plezier gebruik van. Voorwaarde is wel dat de trap stevig staat én dat je er volledig op vertrouwd dat het veilig is. Doe je dat niet, dan wordt het een gestreste bedoeling.

Na het aansmeren van alle gaatjes en kieren is het tijd voor mijn 2e workout van vandaag én voor een welverdiende kop koffie met iets lekkers. Je moet het namelijk wel leuk houden. Voordeel van zo'n pauze is dat alles goed kan drogen voordat ik verder ga. Geduld is namelijk niet mijn sterkste eigenschap, maar dat heb ik misschien ook van mijn vader.

Als laatste schilder ik de onderkant van de zoldertrap, zodat ik dat niet meer ná het behangen hoef te doen.