Van het kastje naar de muur en weer terug

Vandaag ga ik dan echt verder met de keuken. Ik laat me niet afleiden deze keer, ik ga niet langs mijn moeder om te kijken hoe haar nieuwe stoel staan en ik bel ook niet met mijn oudste dochter om te vragen of ze het nog volhoudt met de kinderen thuis. Vandaag ga ik geen boodschappen doen en ook niet schilderen of behangen. Op mijn takenlijst voor vandaag staat in hoofdletters: KEUKEN.

Eerst maak ik de hoge kasten af, waar ook de koelkast, de vrieskast, de vaatwasser en de ovens in zitten. Ik weet gelijk weer waarom ik deze keer gekozen heb voor lades en (bijna) niet voor kastjes. Een la trek je uit en dan kun je overal bij terwijl bij een kastje alles achter elkaar staat zodat je eerst andere dingen weg moet halen voordat je datgene kunt pakken wat je nodig hebt. De hoge kasten zijn snel klaar, want ik had het meeste al gehad en voordat ik afgeleid kan worden ga ik door naar de lage kastjes. Tegen de buitenmuur aan zit het aanrecht met de gootsteen en daaronder zitten twee hoekkasten met planken, twee uittrekkastjes en twee lades waar onder andere het afvalsysteem in zit. In mijn vorige keuken had ik een hoekkast met een carrousel, maar dat vond ik waardeloos. Het kost veel ruimte, je kunt er weinig in kwijt, je kunt het slecht schoonhouden en de draaifunctie heb ik bijna nooit gebruikt, omdat dan alles van het carrousel af valt. Deze keer heb ik dus planken.

Het voordeel van planken is dat alle ruimte benut wordt, geen loze hoeken meer, bovendien kun je overal bij met schoonmaken. Nu is mijn hoekkast best groot en na het plaatsen van de keuken had ik haast om alles weer een plek te geven, echt schoonmaken is er dus nog niet van gekomen. Vandaag komt daar verandering in. Niet alleen de bovenkant van de plank wordt nat afgenomen, maar ook de onderkant, de zijwanden, het 'plafond' en de bodem. Helaas ben ik niet het enige levende wezen in het keukenkastje en blijkbaar wil je wanneer je schrikt rechtop gaan zitten, ik kan je dat afraden als je in een keukenkastje ligt. De spin schrikt waarschijnlijk net zo hard van mij en ik hoor hem bijna roepen: anderhalve meter afstand houden!

Ik reorganiseer het kastje en nu blijkt dat ik zelfs de verfblikken en alle schoonmaakspullen hierin kwijt kan. Hiervoor gebruik ik bakken, zodat ik makkelijk alles tegelijk kan pakken.

In de andere hoekkast gaat het net zo, met het verschil dat ik hier eerst eventuele bewoners verwijder met de stofzuiger. Ik krijg een nostalgisch gevoel wanneer ik de kratten uitzoek die onder in deze kast staan. Ze zitten vol met spullen die ik gebruikte toen ik workshops Cupcakes Versieren gaf. De fondant gooi ik weg en de rest pak ik iets economischer in, zodat het minder ruimte inneemt. Mijn pizzarette of pizzadome staat ook in deze kast, waar zou je zo'n gevaarte anders moeten laten.

Het aanrecht met de kookzone laat ik nog even voor wat het is, want ik ga vanmiddag Grieks koken. De Στιφάδο is al klaar, maar de Γεμιστά, Tζατζίκι en de γίγαντες πλακί moet ik nog maken. Στιφάδο is Stifado, een stoofgerecht van rundvlees, varkensvlees of konijn, net wat je wilt. Enige voorwaarde is dat er veel uien in zitten. Γεμιστά is gevulde groente, in mijn geval is dat tomaat. De tomaten hol ik uit en vul ik met een mengsel van rijst en dille of munt. Tζατζίκι is een yoghurtdip met knoflook en komkommer, lekker fris voor warme dagen. Let wel op dat je voor tzatziki alleen echte Griekse (of Turkse) yoghurt gebruikt, anders wordt het zo waterig. Γίγαντες πλακί zijn reuzenbonen in tomatensaus, die je in de over klaar maakt.

Een paar jaar geleden heb ik cursussen Grieks Koken gegeven, dat was ook heel leuk. Ik liet de cursisten een maaltijd voor vier personen voorbereiden, die ze de volgende dag konden afmaken. Op die manier kon het hele gezin genieten van de kookkunsten van vader of moeder. Grieks koken is namelijk niet zo ingewikkeld, maar je moet er wel de tijd voor nemen... veel tijd... en dat heb ik toevallig :).